دیوار دیافراگمی یا دوغابی چه نقشی در پایدارسازی سازه دارد؟
یکی از روش‌های دیگر پایدارسازی گود، استفاده از دیوار دیافراگمی یا دوغابی است. در برخی شرایط، این روش به تنهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که در شرایط دیگر، با سایر روش‌های پایدارسازی مانند ساخت بالا به پایین ترکیب می‌شود. در مقالات قبلی وب سایت ابنیه سازان آدینه به بررسی دیوار برلنی پرداختیم و در این مقاله قصد داریم به بررسی دیوار دیافراگمی یا دوغابی بپردازیم؛ بنابراین، اگر شما نیز تمایل دارید اطلاعات بیشتری در این زمینه کسب کنید، همراه ما تا انتهای این مقاله باشید.
تاریخچه و مفهوم دیوار دیافراگمی یا دوغابی
همان‌طور که ذکر شده، دیوار دیافراگمی یا دوغابی برای محافظت از ریزش دیواره‌های گود در گود نصب می‌شود. تاریخچه استفاده از این روش پایدارسازی به سال ۱۹۵۰ و کشور ایتالیا برمی‌گردد و پس از آن، استفاده از دیوار دیافراگمی یا دوغابی در سراسر جهان گسترش یافت. در گذشته، این روش برای ایجاد پرده آب‌بند در پروژه‌هایی نظیر سدسازی به کار می‌رفت؛ اما امروزه معمولاً در ساخت ایستگاه‌های زیرزمینی مترو استفاده می‌شود. دلیل اینکه به این روش دیوار دوغابی نیز اشاره می‌شود، این است که در اجرای این دیواره‌ها، از دوغاب بنتونیت استفاده می‌شود.
دیوار دیافراگمی یا دوغابی همانند روش سپرکوبی، یک روش پایدارسازی دائمی برای گودها است و در برخی موارد همزمان با سایر روش‌ها مانند تاپ‌دان نیز به کار می‌رود.
در برخی شرایط، استفاده از روش دیوار دیافراگمی به جای روش سپرکوبی مناسب‌تر است؛ زیرا روش سپرکوبی برای گودکنی وسیع و در صورت همراه بودن با زمین سخت، کاملاً مناسب نیست و در این شرایط بهتر است از روش دیوار دیافراگمی یا دوغابی استفاده شود.
بررسی اجرای روش دیوار دیافراگمی یا دوغابی
در این روش از یک دیوار حائل بتن‌آرمه سراسری برای کنترل و مهار رانش خاک در گود استفاده می‌شود. این دیوار حائل بتن‌آرمه سراسری را دیوار دیافراگمی می‌نامند. بخش انتهایی این دیوار حائل داخل زمین قرار می‌گیرد تا به‌عنوان یک عنصر طره‌ای عمل کند، که با انجام محاسبات مربوطه تعیین می‌شود. با استفاده از روش دیوار دیافراگمی، قبل از شروع عملیات گودبرداری، خاک را کنترل و محدود می‌کنند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که این روش برای پروژه‌هایی که سطح آنها زیر سطح آب‌های زیرزمینی قرار دارد، بسیار مناسب و کارآمد است.
به طور معمول، ضخامت دیواره‌های دیافراگمی معمولاً بین ۰.۵ تا ۱.۵ متر است و حداکثر عمق حفاری نیز معمولاً بین ۱۰ تا ۵۰ متر است. همچنین، عمق حفاری بستگی به نوع خاک و دستگاه استفاده شده دارد.
اجرای دیوار دیافراگمی یا دوغابی به صورت دو مرحله‌ای و با استفاده از روش یکی در میان انجام می‌شود. ابتدا پانل‌ها به صورت یکی در میان حفاری می‌شوند و سپس قفسه آرماتور نصب می‌شود و بتن‌ریزی انجام می‌شود. پس از این مرحله، بخش‌های باقی‌مانده نیز حفاری می‌شوند و پس از انجام مراحل آرماتوربندی و بتن‌ریزی، این بخش‌ها به یکدیگر متصل می‌شوند.
مراحل اجرای دیوار دیافراگمی یا دوغابی
مراحل اجرای دیوار دیافراگمی یا دوغابی به شرح زیر است:
- اجرای بارت به شکل یکی در میان
- پرکردن دیواره بارت با استفاده از بنتونیت
- آرماتوربندی و جای‌گذاری در بارت
- بتن‌ریزی با استفاده از لوله ترمی
- تکمیل قسمت‌های باقی‌مانده با تکرار مراحل قبلی
- ایجاد اتصال میان بارت‌ها
- شروع عملیات گودبرداری
مزایای استفاده از روش دیوار دیافراگمی
مزایای استفاده از روش دیوار دیافراگمی یا دوغابی شامل موارد زیر می‌شود:
- کاهش ارتعاشات
- کاهش سروصدای آزاردهنده
- افزایش صلبیت
- کمتر شدن تغییر شکل نسبی دیوار
- قابلیت تنظیم ضخامت و عمق دیوار
- آب‌بندی مناسب
- قابلیت استفاده به عنوان سازه دائمی
معایب استفاده از روش دیوار دیافراگمی یا دوغابی
معایب استفاده از این روش برای پایدارسازی گود به شرح زیر است:
- برای پروژه‌هایی با مقیاس و حجم کم، استفاده از این روش از نظر اقتصادی به‌طور کامل توجیه‌پذیر نیست.
- برای انجام این روش، نیاز به نیروی کار متخصص و دستگاه‌های حفاری ویژه است که این موضوع ممکن است از نظر زمانی و اقتصادی وضعیت مناسبی ایجاد نکند.
- این روش برای گودهای با طول یا عمق کم، مناسب نیست و اجرای آن در این شرایط زمان‌بر است.
جمع بندی نهایی
در پایان، دیوار دیافراگمی یا دوغابی یک روش بسیار مهم در مهندسی عمران است که برای پایدارسازی گودها و سازه‌های زیرزمینی، کنترل رانش خاک، و محافظت از سازه‌ها در برابر آب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش با ایجاد حائلی قوی و مقاوم در برابر فشار زمین، از خطرات مرتبط با جابجایی خاک و نفوذ آب به داخل سازه‌ها جلوگیری می‌کند.
از دیگر ویژگی‌های بارز آن می‌توان به قابلیت تنظیم ضخامت و عمق، مقاومت بالا در برابر نیروهای خارجی، و قابلیت استفاده به عنوان سازه دائمی اشاره کرد. این روش به دلیل اینکه قابلیت اجرا در شرایط مختلفی از جمله ترکیبات خاکی و زمینی متفاوت را دارد، گزینه‌ای مناسب برای پروژه‌های عمرانی با اهمیت می‌باشد و نقش بسیار حیاتی در ایجاد سازه‌های مقاوم و پایدار دارد.
دیوار دیافراگمی یا دوغابی چیست؟
دیوار دیافراگمی یا دوغابی یک سازه مهندسی است که برای کنترل رانش خاک و جلوگیری از نفوذ آب به سازه‌ها استفاده می‌شود. این سازه‌ها عموماً از بتن مسلح یا بتن آرمه ساخته می‌شوند و در عمق گودها نصب می‌شوند تا از حفاظت و پایداری سازه‌های زیرزمینی اطمینان حاصل شود.
چه زمانی از دیوار دیافراگمی یا دوغابی استفاده می‌شود؟
دیوار دیافراگمی یا دوغابی زمانی استفاده می‌شود که نیاز به کنترل رانش خاک، جلوگیری از نفوذ آب به سازه‌ها، یا پایدارسازی گودها و سازه‌های زیرزمینی باشد.
چه مزایا و معایبی در استفاده از دیوار دیافراگمی یا دوغابی وجود دارد؟
برای اجرای یک دیوار دیافراگمی یا دوغابی، نیاز به فرایندهایی از جمله حفاری گود، نصب پانل‌های دیوار، قرار دادن آرماتور، بتن‌ریزی، و اتصال قطعات مختلف است.
بدون دیدگاه