معماری آینده در خنک کردن فضای داخلی واحدهای ویلایی

معماری آینده در خنک کردن فضای داخلی واحدهای ویلایی اغلب به منظور افزایش راحتی، بهینه‌سازی انرژی، و کاهش تأثیرات منفی بر محیط زیست طراحی می‌شود.

گزارشات مرتبط با تغییرات آب و هوایی و حوادث غیرعادی نشان می‌دهند که تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین در سطح جهانی، اثرات بسیار جدی بر زندگی انسان‌ها و محیط زیست داشته است.

این اتفاقات نشان دهنده ضرورت اتخاذ تدابیر فوری و مؤثر در مقابله با تغییرات آب و هوا و ایجاد ساختمان‌های پایدارتر و با کمترین تأثیرات زیست‌محیطی است.

برخی از اقداماتی که صنعت ساختمان می‌تواند در جهت پایداری و مقابله با تغییرات آب و هوایی انجام دهد، شامل موارد زیر می‌شود:

• • • استفاده از مواد بازیافتی و دوباره‌پردازی‌شده برای ساخت ساختمان‌ها به منظور کاهش آلودگی هوا و محدودسازی مصرف منابع طبیعی
    • نصب سیستم‌های تولید انرژی خورشیدی یا بادی به منظور کاهش نیاز به انرژی حاصل از منابع آلاینده
    • طراحی ساختمان با بهره‌وری انرژی که تعادل حرارتی خوبی داشته باشند و نیاز به تهویه مصنوعی را کاهش دهند
    • ادغام سیستم‌های هوشمند جهت کنترل هوشمند تجهیزات داخل ساختمان به منظور بهینه‌سازی مصرف انرژی
    • استفاده از فناوری‌های نوین خنک کننده مانند سیستم‌های خنک کننده با مصرف انرژی پایین و کمترین تأثیرات زیست‌محیطی
    • اتخاذ رویکردهای مدیریت هوشمند برای مصرف بهینه آب در ساختمان‌ها به منظور مقابله با بحران آب و افزایش بهره‌وری
    • طراحی ساختمان‌های سبز با سقف‌های سبز، دیوارهای سبز و احداث فضاهای سبز در داخل ویلایی
    • استفاده از سازه‌ها و مصالح عایق حرارتی به منظور کاهش نفوذ حرارت و نیاز به سیستم‌های تهویه
    • ترویج و آموزش به مهندسان، معماران، سازندگان و سایر افراد مرتبط با صنعت ساختمان در زمینه روش‌ها و مواد پایدار
    • ایجاد برنامه‌ها و راهکارهای مدیریت حوادث غیرعادی نظیر آتش‌سوزی‌ها و گرمای شدید برای حفاظت از ساختمان و افراد در مواجهه با شرایط نامساعد

    به طور کلی، ایجاد ساختمان‌های پایدار نه‌تنها در بهینه‌سازی مصرف انرژی و حفاظت از محیط زیست مؤثر است بلکه می‌تواند در مقابله با تغییرات آب و هوا و حوادث غیرعادی نیز نقش مهمی ایفا کند.

    

    در زیر چند راهنمایی برای خنک کردن فضای داخلی مفید میباشد ، آورده شده است:

     

    طراحی پاسیو
    جذب نور طبیعی: طراحی فضاهایی با پنجره‌ها و شیشه‌های بزرگ که به بهترین شکل از نور خورشید بهره برده و حتی از راهکارهای مهندسی مانند سایه‌بان‌ها بهره‌مند شود.هوادهی طبیعی: ایجاد اتاق‌هایی با سقف‌های بلند و تهویه‌ی طبیعی که از تأثیرات خنک کنندگی باد استفاده کنند.
    استفاده از سیستم‌های نوین خنک‌کننده
    سیستم‌های تهویه مطبوع هوشمند: از سیستم‌های تهویه مطبوع هوشمند و مبتنی بر سنسورها که به صورت خودکار بر اساس نیاز حرارتی فضا کار می‌کنند، استفاده کنید.
    عایق‌ها و سازه‌های خنک‌کننده
    استفاده از عایق‌های حرارتی: استفاده از مواد عایق حرارتی در دیوارها، سقف و کف ویلا به منظور کاهش نفوذ حرارت.
    سقف‌های سبز: ایجاد سقف‌هایی با گیاهان که علاوه بر زیبایی، باعث کاهش حرارت نور خورشیدی مستقیم می‌شوند.
    استفاده از تکنولوژی
    سیستم‌های هوشمند: از سیستم‌های هوشمند که امکان کنترل هوشمند تجهیزات نظیر روشنایی، تهویه و گرمایش را فراهم کنند، بهره ببرید.
    سیستم‌های تهویه مطبوع هوشمند: این سیستم‌ها به وسیله‌ی الگوریتم‌ها و سنسورها قابلیت تنظیم خودکار و بهینه مصرف انرژی را دارا هستند.
    استفاده از سیستم‌های تجدیدپذیر
    سیستم‌های تولید انرژی تجدیدپذیر: مانند نصب پنل‌های خورشیدی یا سیستم‌های گرمایش زمین، به منظور تأمین انرژی در خود ویلا.

    یکی از چالش‌برانگیزترین جنبه‌های این تغییر، پاسخگویی به خواسته‌های فزاینده برای تولید بارسرمایشی به شیوه‌ای سازگار با محیط ‌زیست می باشد

    زیرا که خنک کردن، طبعاً دشوارتر از گرم کردن است: هر شکلی از انرژی می‌تواند به گرما تبدیل شود.

    بدن‌ ما و وسایل خانه های ما به طور طبیعی حتی در غیاب سیستم‌های گرمایشی فعال، گرما تولید می‌کنند.

    سرمایش، این مزیت خود به خودی را ندارد و پیاده‌سازی آن اغلب دشوار، پرهزینه‌تر یا کم‌بازده‌تر است. گرم شدن کره زمین و اثرات گرمایشی بسیار ملموس آن، تقاضا برای سیستم‌های سرمایش مصنوعی را تشدید و افزایش می‌دهد.

    در وضعیت فعلی، بسیاری از این سیستم‌ها، برق خیلی زیادی مصرف نموده و به شدت به سوخت‌های فسیلی متکی می‌باشند.

    صنعت ساختمان باید راه‌هایی برای پاسخگویی به این افزایش تقاضای بار سرمایشی یافته و به طور همزمان این اثرات ناپایدارکننده را حذف کند.

    به طور کلی روش‌های خنک کردن (سرمایش) را می‌توان به دو دسته غیر فعال (منفعل) و فعال (فعالانه) تقسیم نمود.

    خنک کردن غیر فعال به راهکارهایی اطلاق می‌شود که دریافت و اتلاف گرما را با مصرف بسیار کم انرژی یا بدون مصرف آن، تعدیل ‌و تنظیم می‌کنند.

    این راهکارها به طور معمول، به جای سیستم‌های مکانیکی فعال از طریق اثرات زیست محیطی طبیعی و طرح‌های معماری منفعلانه امکان پذیر می‌شوند.

    در خنک کردن غیر فعال، معماران می‌توانند از تکنیک‌های پیشگیرانه یا روش های پراکنندگی گرما استفاده کنند.

    در مورد اول از طریق اعمال طراحی خاص در سایت و ساختمان و همچنین عایق‌کاری، از افزایش گرمای ورودی جلوگیری می‌شود.

    در مورد دوم به محض افزایش دما از طریق تهویه یا خنک کننده تبخیری و یا گزینه‌های مشابه دیگر، گرما را از بین می‌رود.

    ArchDaily، در گذشته با تمرکز ویژه بر روی مصالحی که منجر به خنک کنندگی غیر فعال و تکنیک‌های تهویه طبیعی (مانند تهویه عبوری) می‌شوند، به برخی از این راهکارها پرداخته است.

    

    راهکارهای خنک کردن طبیعی

    عایق‌کاری مناسب: استفاده از مصالح عایق حرارتی مثل سفید کردن سقف و دیوارها برای بازتاب نور خورشید و جلوگیری از جذب زیاد گرما

    تکنیک‌های پیشگیرانه: طراحی مناسب ساختمان بر اساس شرایط آب و هوایی منطقه، از جمله تعیین جهت‌های اصلی باد و استفاده از سایه‌اندازی‌های طبیعی

    استفاده از مصالح خنک کننده: استفاده از مصالح با خاصیت بازتابی برای کاهش جذب حرارت، مانند سقف‌های با رنگ‌های بازتابندگی

    طراحی فضاهای سبز: ایجاد فضاهای سبز داخل و خارج ساختمان به عنوان مهارکننده حرارت و بهبود کیفیت هوای داخلی

    استفاده از سیستم‌های طبیعی: استفاده از سیستم‌های تهویه طبیعی مانند تهویه عبوری برای انتقال هوای تازه و خنک به داخل ساختمان

    استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته: اعمال تکنولوژی‌های نوین برای افزایش بازدهی سیستم‌های خنک کننده و کاهش مصرف انرژی

    مدیریت حرارت: استفاده از اصول مدیریت حرارت مانند ایجاد برخوردهای هوایی مناسب برای جلوگیری از گرمای اضافی

    استفاده از نور طبیعی: ایجاد طراحی‌های ساختمانی که از نور خورشید برای انارژی و نورپردازی بهره‌مند شوند

    این راهکارها با ترکیب و تنظیم مناسب، می‌توانند به خنک کردن فضاها بدون نیاز به مصرف انرژی زیاد کمک کنند و به حفظ محیط زیست نیز کمک می‌کنند.